LUGO

Osnowa i wątek układają się w drobne, naprzemienne „szewrony”, ale każda strzałka zarysowana jest dwoma różnymi grubościami nici. Cieńsza nitka wnika głębiej w splot, tworząc matową podstawę, podczas gdy nieco grubsza, lekko skręcona przędza wystaje ponad powierzchnię, łapiąc światło niczym satynowy kontur. Dzięki temu relief jest wyrazisty z bliska, a z dystansu stapia się w spokojny, elegancki strumień ukośnych pasm.